چند تا چيز بيشتر براي خودم تا بعداً كه انشا...ه مرور مي كنم يادم بياد

اول اينكه ، اطلاعات مهمه توي هر زمينه اي ، و مخصوصاً اگر ناب باشه

دوم: تجربه

سوم: درس گرفتن از حوادث

چهارم: پرسيدن

به قول سلمان

افشين چيكار مي كني؟

ميرم سر كار ، بيرون رفتن كاملاً تعطيله طوري شده كه حتي نمي تونم يه توك پا برم انقلاب

راستي كسي شماره ي پيك كتاب رو نمي دونه

الان بيشترين نياز من رو اون مي تونه برطرف كنه

هنوز كوه مي ري؟

آره... ولي نه به شدت ماههاي پيش

قابل توجه بعضي ها ، ركورد كلكچالتو شكوندم 1:20

افشين خيلي برام سخته ، نمي تونم بيشتر از 1 ساعت درس بخونم
يعني بايد 1 سال از زندگيم اينطوري بگذره؟
اگر قبول نشم چي؟
وقتي مي بينم از همين الان دوستام دارن با 3 يا 4 ساعت شروع مي كنن ، حرصم مي گيره
حتي هدف هم براي كنكور ندارم ، نمي دونم براي چي بايد بخونم؟ آخرش چي؟
مي ترسم ، يعني موفق مي شم؟
....
چقدر اين حرفها رو بايد بشنوم؟
چرابايد زندگي يك فرد در مهمترين و شيرين ترين لحظات عمرش اينطوري بگذره؟
مطمئناً تا 10 سال آينده خبري از كنكور نيست (به واسطه ي كاهش رشد جمعيت ) ولي حالا راه حل چيه؟
منكر اين نيستم كه كنكور كاملاً چيز بدي هستش ، اينكه همه ي رشته ها رو به نوعي براي دروس دانشگاهي آماده مي كنه بد نيست ولي براي خيلي ها يك غول شده ، يك غول كه راه شكست دادنش رو فقط موسسه هاي كنكوري بلدن
(:نمي خوام از خودم تعريف كنم ولي براي من پيش دانشگاهي مثل سالهاي قبل گذشت فقط يكم به خودم فشار آوردم ، البته نه خيلي زياد