بعد از يك امتحان سنگين،عجله براي رسيدن به اتوبوس،12ساعت توي راهي كه چيزي جز دشتهاي پر از بوته و خار مغيلان نيست،خسته و كوفته ميرسي خونه. ولي وقتي مي فهمي هنوز هم كساني هستن كه به فكرت هستن و تا ميرسي بهت زنگ مي زنن و حالت رو مي پرسن
ديگه خستگي باقي نمي مونه

:)